Τα μέταλλα που χρησιμοποιούνται στα νομίσματα: Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός

Τα τρία κλασικά μέταλλα που χρησιμοποιούνται στη νομισματοκοπία είναι ο χρυσός, το ασήμι και ο χαλκός. Ωστόσο, σπάνια χρησιμοποιούνται στην καθαρή τους μορφή. Οι πρώτες κοπές νομισμάτων στη Μ. Ασία χρησιμοποιούσαν ήλεκτρο, ένα φυσικό κράμα χρυσού και ασημιού που η περιεκτικότητά του σε χρυσό ποίκιλε ανάμεσα σε 30% και 80%. Ωστόσο, ο χρυσός, λόγω της μαλακότητάς του, αποτελεί ένα δύσκολο μέταλλο για την κοπή ολοστρόγγυλων νομισμάτων με αποτέλεσμα να πρέπει να ενωθεί με άλλα μέταλλα όπως χαλκό, νικέλιο ή πλατίνα για να αποκτήσει την απαραίτητη σκληρότητα.Το ασήμι δεν είναι μόνο πολύ μαλακό αλλά διαβρώνεται και πολύ εύκολα. Τα κράματα, απ’ την άλλη, είναι πολύ πιο εύκολα στην επεξεργασία. Τα ασημένια νομίσματα όπως το πρώην Αμερικάνικο δολλάριο ή το Ελβετικό φράγκο εμπεριείχαν ανά 1.000 μέρη κράματος 900 μέρη καθαρού μετάλλου. Το ασήμι στέρλινγκ εμπεριέχει τουλάχιστον 925 μέρη καθαρού ασημιού ανά 1.000 μέρη κράματος.

Αλουμινένια νομίσματα της Ανατολικής Γερμανίας

Στις μικρότερες ονομαστικές αξίες, τα χάλκινα νομίσματα, κατασκευασμένα από ένα κράμα 95% χαλκού, 4% κασσίτερου και 1% ψευδαργύρου έχουν αποδειχθεί τα πιο ανθεκτικά στη διάβρωση και ως εκ τούτου τα πιο δημοφιλή. Άλλα μέταλλα που χρησιμοποιούνται στη νομισματοκοπία είναι το αλουμίνιο, το νικέλιο, ο μόλυβδος και η πλατίνα. Το αλουμίνιο ξεκίνησε να χρησιμοποιείται από τις αρχές το 20^ου αιώνα, στις δύσκολες εποχές των Παγκόσμιων Πολέμων, ενώ αλουμινένια νομίσματα χρησιμοποιούνταν σε κανονική κυκλοφορία στην Ανατολική Γερμανία. Η πολύτιμη πλατίνα χρησιμοποιείται κυρίως στα νομίσματα μπούλιον, ενώ το νικέλιο, μολονότι είναι ιδανικό για κοπή νομισμάτων, η χρήση του περιορίζεται μόνο στα κράματα, λόγω των αλλεργιογόνων παραγόντων του.

Σήμερα, η περιεκτικότητα των νομισμάτων είναι πιο περίπλοκη απ’ όσο παλαιότερα και συνήθως τα σύγχρονα νομίσματα αποτελούνται από διαφορετικά μεταλλικά στρώματα. Το διμεταλλικά νομίσματα του ευρώ, για παράδειγμα, φτιάχνονται από κράματα χαλκονικελίου και ορειχαλκονικελίου. Ο «σκανδιναβικός χρυσός» των υψηλότερων ονομαστικών αξιών είναι ένα κράμα 89% χαλκού, 5% αλουμινίου, 5% ψευδαργύρου και 1% κασσίτερου, ενώ τα μικρά «χάλκινα» νομίσματα κατασκευάζονται απλώς από επιχαλκωμένο ατσάλι. Για τον συστηματικό συλλέκτη υπάρχουν πάντοτε κι αυτά τα ιδιαίτερα, νέα είδη νομισμάτων κατασκευασμένων από νιόβιο, παλλάδιο, πολυμερή ή και μη μεταλλικά μέρη. Έτσι, ακόμα και στην περίπτωση των ίδιων των νομισμάτων αποδεικνύεται αληθινή η έκφραση: Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός.